Blaublues Festival Haringe (10-11-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Blaublues info band: Sugar Queen & The Straight Blues band (US/B/NL) - John Primer & The Real Deal Blues Band (US) Jamaih Rogers feat Annika Chambers (US) - Dwight Carrier & Ruben Moreno (US) - The Goon Mat & Lord Benardo (B) © Rootsville 2018

Het bordje "SOLD OUT" dat is hier na al die jaren in "Bachten de Kupe" gewoon een certitude al zouden ze aan de andere kant in de Limbuuuurg einer gehtnochnog wel roepen van . Het vol zijn dit heeft enigszins met de gezelligheid te maken maar zonder meer ook door de altijd wel uitstekende affiche. Vanuit Gevarenwinkel vertrokken we in konvooi richting Harige voor de jaarlijkse afspraak met die van "Blaublues". Aangekomen en even de taal onder de knie ging het al tamelijk snel richting kroeg. Een kleine boardmeetining over de "EBC" en andere voldende evenementen. We hadden ook contact met Hongaarse schone, naar lokale normen, een soort miss boomhakker waar je best geen woorden mee zoekt, niet het katje te gesellen. Zij was er meteen aan voor de moeite want geen Wayne Dopsie, dus mis poes. Akkor először egy kétlépéses duvel előtt...

Onder de verwelkoming van de Vlaomsche variant van Sint Niklaas kreeg Sint Maarten hier meer voldoende meeval op straat met aan zijn zijde een oerechte zwart Piet blijft onze vaderlandse cultuur in stand dus genne keiernekierwere:-) Gelukkig kreeg de Kris een ingeving dat het "smokkelhof" stilaan de deuren hadt geopend en konden we dus kiezen tussen vol-au-vent, een koningginnehapje of een gedeconstrueerd kieken en dat zagen die van die van Gevarenwinkel dan weer niet zitten. De Ron liet het allenzins aan zijn hart komen, die schakelde nu eens vlot over naar vast voedsel. Ge ziet wel Ria hij kan dat :-) Even onze omschakeling naar het West Vlaoms en we waren er klaar voor

Op de affiche Sugar Queen & The Straight Blues Band en John Primer krijgen we twee bands die we allen al wel eens hebben kunnen aanschouwen. Voor de coalitie van Dwight Carrier en Ruben Moreno en de "New Blues Generation" met Jamaih Rogers en Annika Chambers is dit andere koek. Ikzelf heb ze vorig weekend nog kunnen beluisteren op het uitstekende "Bay-Car Blues Festival" in Grande-Synthe (F) en weet dus wat ons te wachten staat. Naar al oude gewoonte is er ook steeds een act geprogrammeerd tijdens de change-overs en dat is dit jaar The Goon Mat & Lord Benardo.

De kick-off is dus voorbehouden voor een alliantie van een Amerikaanse blues zangeres en een verbond van BENE muzikanten. Sugar Queen & The Straight Blues Band kwam boven water door in 2016 op "you tube" een waanzinnig straffe versie te posten van hun arrangement op "Ghetto Child". Begin dit jaar verscheen er hun debuutalbum "340 Blues" en in januari 2019 blikken ze onder het wakend oog en oor van Dirk Lekenne van "Fandango Music" in "Listwaar" in Oud-Heverlee een nieuw "live" album in. Sinds hun verschijnen op onze podia hebben er al wel wat veranderingen plaats gevonden binnen de groep en verdwenen zo bassist Ronald Burssens en harper Wim Heirbaut. Ook de plaats achter het drumstel konden we al een paar veranderingen waarnemen. Vandaag staat er naast Denise aka Sugar Queen nog steeds de string benders Andy Aerts en Jean Raven. Aan de gitaar met de dikke snaren krijgen we een zekere Erwin en achter het drumstel zit er Thierry Stievenart.

Met Sugar Queen en haar gevolg zitten we duidelijk in het straatje van Chicago Blues. Met nummers als het Louisiana getinte "Crab Boil Suffle" krijgen ze al meteen iedereen mee. "Rock me Baby" is dan naast een bluessong ook ergen wel een bawdy nummer dat we kennen va n Big Mama Thorton. en "Creeping Going On" zullen we meer dan waarschijnlijk op het nieuwe "Live" album mogen gaan verwachten. Met "Bullock Blues" zitten we midden in Alabama en met "Hey Barteynder" zitten ze hier aan het einde van hun West-Vloams.

Tijd om ons te begeven naar het kleine podium waar we de Waalse boogie bro's Matthias aka The Goon Mat en zijn schoonbroer Lord Benardo kunnen begroeten. Stomende boogie à la R.L. Burnside staat hier zonder meer op het menu. The Goon Mat & Lord Benardo brachten dit jaar met "Take Off Your Clothes" een nieuw uitstekend album uit. Alle logica volgend krijgen we natuurlijk ook de titeltrack van dit album te horen naast nummers als "Because Of You" en "Conception Of The Night". De doordringende boogie beats weten hier alle aanwezige te bekoren en je kan er niet onderuit of je wordt meegezogen door deze aanstekelijke ritmes.

Ondertussen hebben John Primer & The Real Deal Blues Band de soundcheck achter de kiezen en begeven we ons zo terug de zaal in. De aankondiging van den John bebeurde nu eens door >Sint Maarten en zijn zwarte Piet. Deze John Primer zijn laatste interventie op de platenmarkt dateert van 2016 met het album "That Will Never Do". Ook met John zitten we bij de Chicago blues stijl. Nummers als 'Confessin' The Blues' en 'Take The Bitter With The Sweet' voelen heerlijk aan en wanneer je als tweede naam op de affiche al een John Primer kan zetten kan je alleen maar uitkijken naar wat nog komen zal.

Met ‘Forty Days & Forty Nights’ hebben we het natuurlijk niet over de Hymne maar wel degelijk over de rauwe blues-song en voor diegene die dachten dat met een nummer als "Got My Mojo Working" gedaan is, was er aan voor de moeite. Eindelijk eens een blues muzikante die met "Rainy Night in Georgia" eindelijk eens een eerbetoon bracht aan de helaas overleden Tony Joe White, en het was nog prachtig ook!

Voor de "die hards" is er nog een voorlaatste interventie van The Goon Mat & Lord Benardo tijdens de pauze of kunnen zij die het willen even op adem komen alvorens een potje Zydeco feeling te beleven. Het is algemeen, bekend dat hier nu ene Dwayne Dopsie moest aantreden maar in "Blues In Schoten" weten ze er alles van, en ook dit jaar kwam deze onbetrouwbare "King of Accordion" zijn ganse tour te annuleren. Als vervanger werd er zo geopteerd voor Dwight Carrier & Ruben Moreno.

Vorige vrijdag lieten ze me met gemengde gevoelens achter in "Bay-Car Blues" maar dit was niet enkel hun fout want door tijdsgebrek ginds kwam het eerder chaotisch over en kon Dwight 'Black Cat' Carrier maar enkele nummers spelen op zijn accordeon. Misschien wordt de opstelling vanavond wel veranderd, althans dat hopen we.

Laissez le bont temps rouler galmt dan ook de zaal in en het wordt duidelijk dat er toch wat Zydeco liefhebbers hier op Blaublues" aanwezig zijn. Het is een aaneenrijging van opzwepende deuntjes al wordt er met de slow step "La Jolie Blonde" een beetje gas teruggenomen. Vervolgens weet Ruben ons te overtuigen dat hij nog lang niet huiswaarts wil keren, maar wij ook niet Ruben, wij ook niet :-) Everybody's gonna be allright verdeen dan in de grooves van "Hot Tamala Baby" en "Zydeco Stomp'" meer met "We Wonna Go Home" kwam het Zydeco feestje hier ten einde.

Nog eens alles voor en rond de boogie in de tent en we maken ons op de "The New Blues Generation" Nog maar exact 7 nachten geleden kon ik op "Bay-Car Blues" de nieuwste revelatie van de hedendaagse blues aanschouwen. Deze Jamaih Rogers & Annika Chambers lieten toen een meer dan behoorlijke indruk op me na en dus hopen we dat we hier vanavond in de Vloanders weerom hetzelfde gevoel over ons heen krijgen. Ook al is Jamaih Rogers nog qua leeftijd een bleuke toch kunnen we stellen dat deze nieuwe aanwinst in bluesland al meer dan zijn strepen heeft verdiend. Op zijn 21ste heeft Rogers al 3 albums achter zijn naam staan. De eerst zelfs toen hij pas 7 jaar oud was. Tussen het tweeden en zijn laatste album was het even grasduinen tussen Hendrix en Chicago en heeft hij zo nu de perfecte balans tussen beiden gevonden.

Chambers groeide op in een godvruchtig gospel milieu en vormde haar stem zich zo tijdens de zondagsmissen en de onherroepelijk Halleluja's. In 2011 verkaste Annika Chambers richting Houston om er haar band te vormen en zo haarnieuwe carrière te lanceren. Samen met Tony Rogers aan de bas, Di’onte Skineer op drums en Michael' The Professor' Hensley op de keys vormen Jamaih Roger en Annika Chambers hier de New Blues Generation Tour 2018.

Supertalent Jamaih Rogers aka Blues Superman laat hier meteen al zijn kunstje horen en komt eo ook de talentvolle Annika Chambers aan te kondigen. Met haar verschijning en een crystal clear stemintonatie pakt ze meteen iedereen bij de keel. Met nummers als ‘Six Nights And A Day’, ‘Put The Sugar To Bed, en het nieuwere ‘Two Bit Texas Town’ blikt ze hier iedereen moeiteloos in. Ze beweegt gracieus als een diva op het podium en weet zich gesteund door het sterke gitaarwerk van Jamiah Rogers en na ‘Let The Sass Out’ en ‘I’m A Jealous Kind’ verdwijnt ze van het podium en wordt er plaats gemaakt voor de 'Blues Superman'.

Ook die haalt hier het beste in zich naar boven en samen met de band van deze "New Blues Generation" krijgen we hier met nummers als ’Lonely Too Long’ al een geslaagde indruk van deze generatie. Even naar New Orleans dan met het funky en meters gespeende ‘Bourbon Street Sound’ met soms een bruggetje richting ‘When The Saints Go Marchin’ In’. Na deze kennismaking met deze "younsters" kunnen voor diegene die nog overeind zijn gebleven nog de laatste drankbonnetjes worden ingeruild voor wat bedwelmend gerstenat of een verfrissende cola. Tijd dan om richting camper te trekken en zo al te beginnen dromen van de 'eggs & bacon" morgenvroeg van chef Vic.

Met dank nog aan konvooi leider "de Miel" voor het moeiteloos doorkruisen van de provincies....

neeje niet te vroeg, just on time, 't is de Maarten, de broer van ;-)